چشم ها مانندِ یک ابرِ بهاری پُر زِ اَشک قطره هایِ اشک همچون قطره‌یِ شبنم شده کُلِّ دنیا خوب میداند که بی تُو هیچ نیست حال، خواهانت فقط ما...

ماییم و امید وصل و حج یا الله ماییم و گناه و بار کج یا الله  از بار گناه خود دگر خسته شدیم عجّل لِولیکَ الفرج یا الله

بازیِ خلق دگر حوصله سر بُرد، بیا خاطرم را غم دوری تو آزُرد، بیا گفته بودند که در اوج بلا می آیی صاحب الامرِ جهان! کار گره خورد؛ بیا

در پس ابر است خورشید یقین بس که مهجور است قرآن مُبین گَردِ بدعت‌ها نشسته روی دین پُر شده از ظلم و از ظلمت، زمین

بیا که بسته شده روضه و زیارتگاه که جان تازه بگیرند روضه خوانی ها بیا که جمعه پیر فراق هم داده به پای آمدنت هستی و جوانی ها

نسیم آمدنت را بگو خبر بدهند به ساکنان و اسیران قد کمانی ها بیا که بوسه زند ذوالفقار از دستت خدا نوشته برای تو قهرمانی ها

سلام حضرت آقای آسمانی ها تجمع همه عشق و مهربانی ها بهار آمد و با چشم های تر برگشت تویی بهار تمامیه زندگانی ها

ماندیم تا بیاید و بر ما گذر کند دیر است آن قدر که مزاری نمانده است تقویم ها ورق ورق از ما جدا شدند تا سال های سال بهاری نمانده است

عطر نفست شمیم باران دارد خورشید به تابش تو ایمان دارد هر چشمه که از صفای تو می جوشد پیوسته به سمت عشق جریان دارد

عزیز دل و جان نرجس کجایی  زمان بی قرارت شده کی میایی  به جز اهل بیتت نداری قرینی بیا ای که امّید اهل یقینی