فارابی این نهاد را مشتمل بر گروه هایی از قبیل مفسران، خطیبان، شاعران، بلغا، خوانندگان، موسیقی دانان و نویسندگان می داند. (1) که حاکم مدینه را در بخش فرهنگی یاری می رسانند. در « تحصیل السعاده» بعد از آن...

فارابی در کتاب « فصول المدنی» این نهادها را « اجزاء المدینه» نامیده است و می گوید: « المدینة الفاضلة اجزاؤها خمسة» (1)؛ یعنی نظام سیاسیِ مدینه ی فاضله، پنج جرء دارد، که تحت ریاست رئیس و حاکم مدینه عمل...

فارابی اجتماعات مذنیِ خویش را همانند ارگانیسم موجود زنده می داند که در حقیقت، اعضای آن، همانند سلول های بدن هستند که هر کدام با کار ویژه ی خود، در تعامل با دیگر اعضا است و در تحت مجموعه، برای وصول به غایت...

فارابی به دو نوع اجتماع قائل است: ابتدا اجتماع ناقص که شامل اجتماعات پیش از تشکیل اجتماع مدینه می شود. او گاهی از این اجتماع ناقص، به « اجتماع غیر مدنی» (1) هم تعبیر می کند. نوع دیگر، اجتماع کامل است که...

فارابی از انواع مدینه های غیر فاضله سخن می راند؛ در حالی که مدینه فاضله را به لحاظ ماهیت یکی دانسته است. طبیعی است مدینه ای که فاقد ویژگی های فاضله باشد در لسان فارابی غیر فاضله یا جاهله نام می گیرد؛ مدینه...

فارابی مردمی را که از ناحیه این گونه ریاست ها اداره می شوند، مردمی فاضل و نیکو و خوشبخت می شناسد و آنان را امت و ملت فاضله می خواند.

آرمانشهر فارابی برخلاف سایر آرمانشهرهای عصر مدرن که رؤیای خیالی از بهشتی زمینی را به تصویر می کشد، انتزاعی عقلانی است. این آرمانشهر از جنس دیگری است؛ در آن هیچ اشاره ای به موقعیت جغرافیای مدینه و جزئیات

آنچه که فارابی درباره ی شهریاری و سیاست فیلسوفان آورده است به اندیشه ی افلاطون نزدیک است و او مانند وی نبایستی میان زن و مرد جدایی بیندازد؛ چه خود افلاطون را دو شاگرد زن بوده: یکی نام لاسثنئا (Lasthenea)...

ابونصر محمد بن محمد بن طرخان فارابی (295-339 ق) استاد دوم (Magister Secundus) و فیلسوف فقیه از خاندان ایرانی به نوشته ی ابن ابی اصیبعه (134:2) که وی را «فارسی المنتسب» خوانده است، برخی مانند ابن خلکان

آثار سیاسی فارابی تأثیری بزرگ در اخلاف او داشته است و کتاب هایی که فلاسفه بعدی و حتی ابن رشد در این زمینه نوشته اند کم و بیش بر اثر افکار معلم ثانی است. با این همه فضل فارابی بیشتر در این است که به احتمال...