گر در سر عشق رفت جانم شاعر : عطار شکرانه هزار جان فشانم گر در سر عشق رفت جانم تاريک شود همه جهانم بي عشق اگر دمي برآرم در ششدره‌ي صد امتحانم تا دور فتاده‌ام من...

چون نام تو بر زبان برانم شاعر : عطار صد ميل به يک زمان برانم چون نام تو بر زبان برانم کشتي روان روان برانم بر نام تو در ميان خشکي صد سيل ز ديدگان برانم زين درياها...

از عشق در اندرون جانم شاعر : عطار دردي است که مرهمي ندانم از عشق در اندرون جانم خونابه گرفت ديدگانم بي روي کسي که کس نديد است نه نام بماند و نه نشانم از بس که نشان...

چو خود را پاک دامن مي ندانم شاعر : عطار مقامي به ز گلخن مي ندانم چو خود را پاک دامن مي ندانم چو خود را مرد جوشن مي ندانم چرا اندر صف مردان نشينم بتر از خويش دشمن مي...

من اين دانم که مويي مي ندانم شاعر : عطار بجز مرگ آرزويي مي ندانم من اين دانم که مويي مي ندانم چنان غرقم که مويي مي ندانم مرا مبشول مويي زانکه در عشق ز دو کونش رکويي...

زلف و رخت از شام و سحر باز ندانم شاعر : عطار خال و لبت از مشک و شکر باز ندانم زلف و رخت از شام و سحر باز ندانم آهي که برآرم ز شرر باز ندانم از فرقت رويت ز دل پر شرر خويش...

چو از هر دو جهان خود را نخواهم مسکني هرگز شاعر : عطار سزاي درد اين مسکين يکي مسکن نمي‌دانم چو از هر دو جهان خود را نخواهم مسکني هرگز ره عطار را زين غم بجز گلخن نمي‌دانم...

بجز غم خوردن عشقت غمي ديگر نمي‌دانم شاعر : عطار که شادي در همه عالم ازين خوشتر نمي‌دانم بجز غم خوردن عشقت غمي ديگر نمي‌دانم وليکن ما و من گفتن به عشقت در نمي‌دانم گر...

من پاي همي ز سر نمي‌دانم شاعر : عطار او را دانم دگر نمي‌دانم من پاي همي ز سر نمي‌دانم کز ميکده ره بدر نمي‌دانم چندان مي عشق يار نوشيدم از هيچ وجود اثر نمي‌دانم ...

درد دل را دوا نمي‌دانم شاعر : عطار گم شدم سر ز پا نمي‌دانم درد دل را دوا نمي‌دانم که صواب از خطا نمي‌دانم از مي نيستي چنان مستم درد را از دوا نمي‌دانم چند از من...