مر ولی را هم ولی شهره کند

«آتش پاره»، یعنی جرقه‌ای که در درون دیگران آتش برپا می‌کند و حرف‌های او دیگران را منقلب و آگاه می‌سازد. «آسمان قدر» به معنای بلند مرتبه است....

شنبه، 17 مهر 1395

مدد انفاس زکیه انبیا و اولیا در نگاه مثنوی

مولانا به طریق مناجات از پروردگار می‌خواهد که اولیایی ربّانی بر سر راه ما انسان‌ها قرار دهد تا به مدد انفاس زکیه‌ی ایشان از گور جسم و جسمانیت...

شنبه، 17 مهر 1395

ما طبیبانیم شاگردان حق

مولانا نقش مردان حق را از زبان خودشان باین می کند. «بحر قلزم» به معنای دریای بزرگ است. «انفلق»، یعنی شکافته شد و ظاهراً به آیه ی 63 سوره شعراء...

شنبه، 17 مهر 1395

مثنوی و منطق الطیر سلیمانی

خاقانی چند بار سخن خود را «منطق‌الطیر» خوانده است و منظورش این بود که هر کسی نمی‌توان سخن او را بفهمد و باید سلیمانی باشید تا دریابد که او چه...

شنبه، 17 مهر 1395

کیست مولا آن که آزادت کند

مولانا می‌گوید: انسان کامل، انبیا و اولیا می‌توانند اسیران نفس و هوی را از امور نفسانی برهانند و قفل بندگی طاغوت نفس را از دست و پای آنان بردارند....

شنبه، 17 مهر 1395

صرافان دل در بیان مولانا

این ابیات در بیان اهمیت سخنان اولیای حق و سخن‌پذیری از آنان است. مولانا مردان حق را به مرغابی تشبیه می‌کند که همواره در دریای حقیقت شناورند و...

شنبه، 17 مهر 1395

شفاعت خاصان حق و منزلت انسان کامل در مثنوی

پادشاهی بر ندیمی خشم گرفت و خواست با شمشیر سرش را از تنش جدا کند. از درباریان کسی را جرأت شفاعت نبود، به جز یکی از خواص شاه به نام عمادالملک...

شنبه، 17 مهر 1395

شکوه و عظمت اولیاء‌الله در مثنوی

در این ابیات مولانا به طور کلی درباره‌ی اولیای حق سخن می‌گوید: وجودشان مانند خم‌هایی است که راه به دریای الهی دارد و واحد کالألف‌اند؛ یک تن که...

شنبه، 17 مهر 1395

سیر معنوی و باطنی مردان حق در مثنوی

هر کسی به اندازه‌ی نورانیت دلش و به مقدار صیقلی که بدان داده، می‌تواند امور غیبی را مشاهده کند. هر چه بیشتر قلبت را با ذکر خدا و دوری از گناه...

شنبه، 17 مهر 1395

دلسوزی و شفقت اولیاء‌الله در بیان مولانا

در این ابیات مولانا دلسوزی و شقفت اولیاء‌الله را مطرح می‌کند. گوسفندی از دست موسای کلیم‌الله فرار کرد. موسی شتابان به دنبال او دوید و از شدت...

شنبه، 17 مهر 1395

رابطه پروردگار با بندگان خاص در مثنوی

در این ابیات رابطه‌ی پروردگار با بندگان خاص و حالت خاصان در پیشگاه حق، به رابطه‌ی متقابل شاهان با ندیمان و نزدیکان تشبیه می‌شود، که برای نزدیکان...

شنبه، 17 مهر 1395

در نگاه مولانا نباید فقط به ظاهر قرآن متمسک شد

مولانا معتقد است که نباید فقط به ظاهر قرآن متمسک شد، زیرا این ظاهر‌بینی همان دردی بود که گریبان ابلیس را نیز گرفت و موجب شد که او فقط به ظاهر...

شنبه، 17 مهر 1395

در نگاه مولانا تقرب به اولیا تقرب به حق است

انسان کامی و ولیّ واصل، واسطه‌ی افاضات الهی به خلق است. هر کس که از حیث روحی و کمال معنوی به انسان کامل نزدیک‌تر باشد از فیض بیشتری مستفیض می‌گردد....

شنبه، 17 مهر 1395

در نگاه مولانا ستایش اولیاء‌الله، ستایش پروردگار است

مولانا از حسام‌الدین سخن ‌می‌گوید و تا آن جا‌ می‌رسد که هر چه مدح مردان و بزرگان را گفته‌ام ، نیز ستایش حسام‌الدین بوده است، زیرا رجال‌الله همه...

شنبه، 17 مهر 1395

در نگاه مولانا اولیای الهی بنیاد آفرینش و خلقت‌اند

سخن از عهد ازل است، پیش از آن که خلقت مادّی و صوری ما پدید آید. آن دیان دین، (پروردگار) در آب و گل خلقت آدمی نهال عقل می‌کاشت ما کجا بودیم؟ آن...

شنبه، 17 مهر 1395

حکایت‌های قرآن نقد حال ما انسان‌هاست

مولانا می‌گوید: «حکایت‌های ما جلوه‌گاه خود ما و شخصیت ماست. من در ناله‌های خود محو می‌شوم تا در میان بندگان حق به خاک می‌افتم و خود را ناچیز...

شنبه، 17 مهر 1395

جاودانه بودن قرآن و تعالیم آن در نگاه مثنوی

الطاف خداوندی به حضرت مصطفی(صلی الله علیه و آله و سلم) وعده داد: ‌ای محمد، اگر تو بمیری، این کتاب (قرآن کریم) نخواهد مُرد و این قرآن و تعالیم...

يکشنبه، 11 مهر 1395

جلوه‌ای معنوی اولیای خدا در نگاه مثنوی

مولانا در ستایش از حسام‌الدین که در حقیقت ستایش از همه اولیای الهی است، می‌گوید:‌ ای ضیاء‌الحق، این تو هستی که به سبب انوار وجودت، مقام و مرتبه...

يکشنبه، 11 مهر 1395

تولی و تبری در مثنوی

«راستان» اشاره به اولیاء‌الله و یاران اهل حق است که باید سر بر آستان آنها نهاد. راستان و مردان کامل می‌توانند کژی‌های ما را به راستی بدل کنند؛...

يکشنبه، 11 مهر 1395

توصیف قرآن در مثنوی مولوی

کلمات و حروف قرآن، ظاهری دارد، اما در ورای این ظاهر، باطنی بس عظیم و گران سنگ دارد. مضمون این سخن به حدیث نبوی اشاره دارد: «ان هذا القرآن اُنزل...

يکشنبه، 11 مهر 1395