کشتی نجات

ای آن که در عزای تو آدم گریسته از داغ تو پیمبر خاتم گریسته بر پاره‌های پیکرت ای کشتی نجات ارواح انبیا همه با هم گریسته

پنجشنبه، 2 دی 1395

کربلایی تازه

بوی زهرا می‌دهد بانوی من پیراهن تو قد علم کرده است ماه آسمان از دامن تو! آفتاب از شرمساری، آب خواهد شد، ببیند، لحظه‌ای، مهتاب زیبا، چشم‌های روشن...

پنجشنبه، 2 دی 1395

کربلا ای دریچه‌ی توحید

کربلا! ای دریچه‌ی توحید آینه در برابر خورشید ای ستاره، ستاره‌ی ازلی آفتاب همیشه لم یزلی کربلا! ای رهاترین فریاد

پنجشنبه، 2 دی 1395

کبوترانه

تو از تبار آب‌ها به، آب از تبار توست و آب بعد سال‌ها هنوز بی قرار توست

پنجشنبه، 2 دی 1395

کبوتر دل

دلم برای ضریحت بهانه می‌گیرد سراغ زمزمه‌های شبانه می‌گیرد کبوتر دل دیوانه‌ام به گرد حرم ز دست‌های کریم، تو دانه می‌گیرد

پنجشنبه، 2 دی 1395

کبوتر بر نی

چیست این حرمت اولاد پیمبر بر نی همه‌ی غربت سی ساله‌ی حیدر بر نی چیست این کوچه غریبانه‌ی یک قافله مرد آخرین هجرت یک دسته کبوتر بر نی

پنجشنبه، 2 دی 1395

کاش مانند لاله‌ها بودم

کاش مانند لاله‌ها بودم لاله‌ی سرخ کربلا بودم کاش دور تو ای گل خورشید مثل پروانه‌ای رها بودم

پنجشنبه، 2 دی 1395

کاروان نیزه

می‌آیم از رهی که خطرها در او گم است از هفت منزلی که سفرها در او گم است از لابه‌لای آتش و خون جمع کرده‌ام اوراق مقتلی که خبرها در او گم است

پنجشنبه، 2 دی 1395

کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ

می‌سرایم غزلی از تب آیینه و من غزلی سهمیه‌ی امشب آیینه و من غزلم، کام به هم دوخته‌ی خورشید است ناله‌ام، از جگر سوخته‌ی خورشید است

پنجشنبه، 2 دی 1395

قلم اینک...

قلم اینک به تمنای تو در رقص آمد این چه نی بود که بانای تو در رقص آمد این چه نی بود که برصفحه به جز « لا» ننوشت تا که بر کرسی «الا» ی تو در رقص...

پنجشنبه، 2 دی 1395

قصه‌ی عطش یاران!

دوباره در دوغم این آشنای دیرینه سکوت زخمی فریادهای دیرینه دوباره حج عطش، این طواف خون آلود حروف خاطره‌ی کربلای دیرینه

پنجشنبه، 2 دی 1395

قصه تاریخ

در طلب مثنوی دیگرم عشق حسین است در این دفترم مثنوی و عشق حسین آتش است کرب و بلا خوانی ما دلکش است

پنجشنبه، 2 دی 1395

فصل عطش

هنگامه برپا کرده طوفان می‌خروشد خون می‌زند، موج بیابان می‌خروشد هرگوشه نخلی زخمی دست تبرها گل‌ها لگد کوب هجوم نیشترها

پنجشنبه، 2 دی 1395

فرهنگ عاشورایی

وقتی که دست سرد زمین توی تب نشست خورشید، بین غربت دستان شب نشست وقتی که آسمان، خبر از روشنی نداشت مردی شهید بود که پیراهنی نداشت

پنجشنبه، 2 دی 1395

فراز عشق

سلطان کربلا شه عاشق نواز عشق آن پادشاه کون و مکان، شاهباز عشق شاهی که بوده طالب قرب وصال دوست ماهی که خواند نزد خدایش نماز عشق

پنجشنبه، 2 دی 1395

فرات مهربانی

به طاق آسمان امشب گل اختر نمی‌تابد بنات النعش اکبر بر سر اصغر نمی‌تابد به شام کربلا افتاده در دریای شب ماهی که هرگز آفتابی این چنین دیگر نمی‌تابد

پنجشنبه، 2 دی 1395

غنچه‌ای در عطش

...و آسمان به درگاه چشمان تو، سجده می‌کند آن گاه که ابرهای اندوهم عاشقانه می‌بارد و بی قراری من در لابه لای کلمات

پنجشنبه، 2 دی 1395

غزل سروده‌ی آرامش

پرواز کن کبوتر دل، وقت چینه شد محراب آرزوی تو شهر مدینه شد جایی که باغ اشک دهد، میوه‌ی بهشت جایی که سنگ سخت در آن، آبگینه شد جایی که سجده گاه...

پنجشنبه، 2 دی 1395

غزل سپیدار

گرفته شعله‌ی صبرت عجیب صحرا را و آب کرده دل سنگ‌های خارا را به پیش می‌روی، از موج زخم بیم‌ات نیست کنار می‌زنی آری هجوم دریا را

چهارشنبه، 1 دی 1395

غزل تشنگی

گرچه روزی تلخ‌تر از روز عاشورا نبود آنچه دیدیم جز پیشامدی زیبا نبود عشق می‌فرمود «باید رفت» می‌رفتند و هیچ بیم‌‎شان از تیرهای تلخ و بی پروا نبود

چهارشنبه، 1 دی 1395