یک آینه

ما سایه یک خیال بودیم یک‏ میوه، ولی، چه‏کال ‏بودیم نقاشی روی آب بودیم خمیازه وقت خواب بودیم

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

یک آسمان تجلی و تکرار

ای سرو سبز پوش سبکبار ای نخل زخم خوردۀ ایثار نام تو هم‌ردیف ستاره است

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

یار مهربان

بر دلم باری گران مانده‏ ست داغ یاری مهربان مانده ‏ست جای پای سبزِ پروازش از زمین تا آسمان مانده ‏ست

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

همسفر

مرا به دست قضا و قدر سپردی و رفتی به بادهای زهی در به در سپردی و رفتی

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

هیهات ... کو حلّاج مرد دار بر دوش؟

از موج، از طوفان رهِ ساحل گزیدیم افسوس، رسم مردم عاقل گزیدیم ما ناجوانمردانه از پیمان گسستیم

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

هستی‌‏ات بود برازنده سیر ملکوت

راه گم بود، اگر نام و نشان تو نبود اگر آن دیده بر ما نگران تو نبود کوه بیداد ز بنیاد نمی‏شد ویران

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

وقتی بی تو

این کوچه‌‏ها بی نور در ظلمت، وقتی جهان در دست عصیان بود بر شانه‌‏های عصمت مردم، زخم تبرهای فراوان بود

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

هدیه

یک چراغان داغ دل در سینه پنهان کرده‌‏ام شور صد صحرا جنون گرد نمکدان کرده‌‏ام کرده‌‏ام رنگین‏‌تر از گُل کارگاه سینه را

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

وعده باران

چشمهای تو مرا وعده باران دادند به تنِ مرده من روح و دل و جان دادند شوقِ برخاستن و زندگی تازه به این

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

وارث اندیشه‌‏ها

در آن زمان که آمد آن همیشه در خیال کسی مرا به خویش خواند و تا دَمِ طلوع دستهای خسته مرا کشاند

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

ورد زبانم

هر چند بر شانه از عشق بار گرانم بماند تا عمر باقی است نامت ورد زبان بماند بعد از تو می ترسم ای دوست از غصه یک شب بمیرم

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

و آن شب چشم‌های آسمان هم غرق باران بود

پرستوهای بی پرواز از این شهر کوچیدند و آنها هر سحر شاید تو را در خواب می‏دیدند قناریهای بی‏آواز و سردرگم تو را شاید

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

نکند ستاره...

نکند ستاره از تو قدمی جدا گذارم بروم به کهکشانی و تو را رها گذارم

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

نغمۀ عشاق

دل همه شب ز دیده‌ام می‌طلبد نشانه‌ات ای زده خلق عالمی حلقه به گرد خانه‌ات بانگ بلند شادیم از دل آسمان گذشت

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

مهتاب گونه‌ات

وقتی از دیوار بلند شب بالا می آید عشق بسان عطر بی قرار «شب بو ها» همه جا را فرا می گیرد

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

نسیم تازه

دلم را عشق تو آخر هدایت کرد از اول چشم تو ما را رعایت کرد گل از بوی عبور تو شکوفا شد و شبنم در تب گام تو دریا شد

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

مویه

تا از تن تبدار زمین روح خدا رفت بالندگی از همت عنقایی ما رفت آن ابر که گل هم قدم بارش او بود

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

مردی

هرگز عشق نورزیدم که جامۀ مندرس عشق بر اندامم تنگی می کرد

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

مرید نگاه

به آن چشم بیدار در خون نشسته مرید نگاه توأم چشم بسته نصیب من از دست بیابان چشمت

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396

موسی عمران

شعله‌ور ای دل بسوزی در لهیب آتشی داغ بر داغت بیفزاید غم غربت نشینی کو سر انگشت غریب نی نوازی تا ببارد

سه‌شنبه، 15 فروردين 1396