قدم دایم ز بار غصه خم بی چو مو محنت کشی در دهر کم بی مو هرگز از غم آزادی ندیرم دل بی طالع مو کوه غم بی

قدم دایم زبار غصه خم بی چو مو خونین دلی در دهر کم بی زغم یکدم مو آزادی ندیرم دل بیچارهٔ مو کوه غم بی

نپنداری که زندان خوشترم بی سرم بو گوی میدان خوشترم بی چو گلخن تار و تاریکه به چشمم گلستان بی ته زندان خوشترم بی

دلم از سوز عشق آتش بجان بی بکامم زهر از آن شکر دهان بی همان دستان که با ته بی بگردن کنونم چون مگس بر سر زنان بی

جهان خوان و خلایق میهمان بی گل امروز مو فردا خزان بی سیه چالی که نامش را نهند گور بما واجن که اینت خانمان بی

خدایی که مکانش لامکان بی صفابخش جمال گلرخان بی پدید آرندهٔ روز و شب و خلق که بر هر بنده او روزی رسان بی

چه خوش بی وصلت ای مه امشبک بی مرا وصل تو آرام دلک بی زمهرت ای مه شیرین چالاک مدامم دست حسرت بر سرک بی

شب تار و بیابان پرورک بی در این ره روشنایی کمترک بی گر از دستت برآید پوست از تن بیفکن تا که بارت کمترک بی

دلا راه تو پر خار و خسک بی درین ره روشنایی کمترک بی گر از دستت بر آید پوست از تن بیفکن تا که بارت کمترک بی

دلم بلبل صفت حیران گل بی درونم چون درخت پی بگل بی خونابه بار دیرم ارغوان وار درخت نهله بارش خون دل بی