قضا پیوسته در گوشم بواجه که این درد دل تو بی علاجه اگر گوهر به آبی خواهون نداری همین این جون تو که بی رواجه

دلت ای سنگدل بر ما نسوجه عجب نبود اگر خارا نسوجه بسوجم تا بسوجانم دلت را در آذر چوب تر تنها نسوجه

دلم از دست خوبان گیج و ویجه مژه بر هم زنم خونابه ریجه دل عاشق مثال چوب‌تر بی سری سوجه سری خونابه ریجه

نذونم لوت و عریانم که کرده خودم جلاد و بیجونم که کرده بده خنجر که تا سینه کنم چاک ببینم عشق بر جونم چه کرده

شدستم پیرو برنائی نمانده بتن توش و توانائی نمانده بمو واجی برو آلالهٔ چین چرا چینم که بینائی نمانده

مرا عشقت ز جان آذر برآره زپیکر مشت خاکستر برآره نهال مهرت از دل گر ببرند هزاران شاخه دیگر برآره

غم عشقت ز گنج رایگان به وصال تو ز عمر جاودان به کفی از خاک کویت در حقیقت خدا دونه که از ملک جهان به

غم و درد دل مو بی حسابه خدا دونه دل از هجرت کبابه بنازم دست و بازوی ته صیاد بکش مرغ دلم بالله ثوابه

مو را درد دلم خو کرده واته ندونی درد دل ای بیوفا ته بوره مو سوته دل واته سپارم ته ذونی با دل و دل ذونه با ته

دل مو دایم اندر ماتم ته بدل پیوسته بی‌درد و غم ته چه پرسی که چرا قدت ببوخم خم قدم از آن پیچ و خم ته