مسیح بود و دمش جان تازه می بخشید که زنده از نفحاتش هزارها دل داشت دمی به ابروی پیوسته خم نمی آورد اگر که لشکر طاغوت در مقابل داشت سالروز...

از سوگ یار رفته نشد طاقتی، که لب بر هم نهم ز گفتن این شاعرانه ها از جای خالی تو جماران چه پیر شد گیرد ز هر شکسته دل، از تو نشانه ها سالروز...

به باغ لاله هزاران هزار می نالند که ناشکفته گل از شاخه، صد هزار افتاد توان صبر نباشد در این عزای عظیم که اشک حوصله از چشم انتظار افتاد سالروز...

ناله ها می دمد از نور دل شب خیزان از ستون های سیه پوش شبستان بی تو ضجه ها می زند از داغ جگر سوز فراق در و دیوار غم آلود جماران بی تو سالروز...

پاره شد رشته منظومه نورانی شوق گشت آفاق همه کلبه احزان بی تو من چه گویم که چسان آینه روز گرفت رنگ دلگیرترین شام غریبان بی تو کاش پیش از شب...

تیره شد آینه صبح درخشان بی تو تار شد مشرق روحانی ایمان بی تو نزهت این چمن از نکهت انفاس تو بود زرد شد سبزی احساس بهاران بی تو سالروز رحلت...

با خاکیان نشستن و از ناله سوختن با عرشیان خلوت بالا گریستن خاکم به سر ز داغ تو، این باورم نبود بر شانه سرنهادن و غم را گریستن سالروز رحلت...

زمان به زانوی غم سر نهاد زین ماتم زمین ز سینه برون، داغش آشکار افتاد شکست دست اجل، شاخ سبز دانایی درخت خرم دانش، ز برگ و بار افتاد سالروز...

قلندران قدر را ز موج خیز قضا به غرقه گاه فنا عاقبت گذار افتاد از این مصیبت سنگین، خمید قامت غم جهان به سوگ نشست و زمانه زار افتاد سالروز...

ماییم و بی حضور تو شبها گریستن شبها ز سوز داغ تو تنها گریستن چون شمع از گداز جگرسوز درد و داغ آتش به سر نهادن و شب را گریستن سالروز رحلت...