مولانا می‌گوید: رستاخیز و حشر حقیقی انکارناپذیر است. عالم طبیعت هر چند جامد و بی‌جان می‌نماید، اما مانند همین اژدهای مُرده‌وش، وقتی آفتاب روحانی حشر بر آن بتابد جان می‌گیرد و به موجودی حی و زنده تبدیل...

مولانا از جان‌های نامتجانس انسان‌ها سخن می‌گوید که در قفس زندگی این جهانی به ناچار هم زیستی می‌کنند، مانند هم‌سفر شدن مسلمان و ترسا و جهود و یا مانند هم سفر شدن رازی و مروزی؛ دو نفری که با هم تجانس ندارند...

مولانا می‌گوید: بد و خوب زندگی و مرگ به زمینه‌های روحی انسان مربوط است. اما جزای اعمال، انسان به خود اعمال، آن گونه نیست که مانند تصویری در آینه باشد، زیرا عمل ما عَرَضی از اَعراض وجود ماست، اما جزای حق...

هر گاه انسان، دانه سجده و یا رکوعی را در زمین قلب و روح خود بکارد، در جهان دیگر، آن سجده و رکوع به بهشتی مبّدل می‌گردد. مولانا در این ابیات مسئله تجسم ملکوتی اعمال را مطرح می‌کند و پرده‌هایی از این موضوع...

مولانا در چند بیت به روایات مفسران قرآن نظر دارد که در قیامت، اندیشه و شخصیت هر کس در جسم خاکی او هویدا می‌شود: حسود به صورت گرگ، حریص به صورت خوک و ... . کولانا می‌گوید: وجود آدمی دارای صفات نیک و بد...

هر کسی مدعی زیبایی و ملاحت است، اما مرگ، سنگ محک کسانی است که ادعای زیبایی و ملاحت دارند. هر کسی ادعا می‌کند که من صاحب کمالم، من صاحب جمالم، بلکه مرجع اهل کمال و جمالم، اما مرگ قاضی دادگری است، چرا

چون از این دنیا رها شوی، بدان جهان خواهی رفت و در دنیای جاودانگی که پُر از شیرین و حلاوت معنوی است، شکرگزاری خواهی کرد. وقتی بدان سرای در می‌آیی تازه متوجه می‌شوی و پیش خود می‌گویی: من در دنیا به کارهای...

مولانا قیامت را تنها به نشئه‌ی آخرت محدود و مقصور نمی‌کند، زیرا معتقد است هر لحظه آدمی را مرگ و رجعتی است؛ یعنی دمادم در همین دنیا قیامت تکوینی و روحی رخ می‌دهد و نشئه‌ی بازپسین نیز قیامت کبراست. بنابراین،...

حضرت به زید می‌گوید: برخیز! این سخنانی که بیان اسرار و حقایق معنوی می‌کند و حدّ اندازه‌ای ندارد را نگو و اسپ کلام و توسن گفتار را در عرصه‌ی حقایق کنترل کن و خاموش باش، زیرا هر گاه کلام، معایب را برملا...

آن عصا ابتدا برای تکان دادن برگ از درختان بود، اما به امر الهی همین چوب دستی به صورت معجزه‌ای درآمد و آن گروه مفتون و فریب‌خورده‌ی فرعون را به عجز درآورد. عصای موسی حاکم بر فرعونیان شد، به طوری که آبشان...