بر روی تو مهربان و دلسوز منم پیش تو به مهرگان و نوروز منم بر لشگر هجران تو پیروز منم سر دفتر عاشقان امروز منم

گنجی که ز پیش آن بجستند منم کوهی که به غم فرو شکستند منم پیلی که به زخمیش بخستند منم شیری که به بازیش ببستند منم

گفتم شکرت به خلق کیهان گویم چون تنهایم همی به یزدان گویم تا جان دارم شکر تو از جان گویم تا بازپسین نفس همه آن گویم

جز در غم عشق تو سفر می نکنم جز بر سر کهسار گذر می نکنم در عشق تو جز به جان خطر می نکنم گر من زاغم چرا حذر می نکنم

من به الم ای صنم گرفتار نیم ور می باشم به رنج و پندار نیم یارست مرا غم تو بی یار نیم جان می کنم از هجر تو بیکار نیم

گر تیز به روی خوب تو درنگرم ترسم که ز دست خصم تو جان نبرم در عشق دم شیر عرین می سپرم در جمله نگه کن که چه دیوانه سرم

هر یک چندی به قلعه ای آرندم اندر سمجی کنند و بسپارندم شیرم که به دشت و بیشه نگذارندم پیلم که به زنجیر گران دارندم

چون از گل روی تو بهاری رسدم از درگه هجر تو سواری رسدم در وصل تو چون دست نگاری رسدم در دیده ز غمزه تو خاری رسدم

تا چنگ به مهر آن دلارام زدم هر دم که زدم همه به ناکام زدم بر درگه عشق تو کنون نامزدم اینک علم وفات بر بام زدم

امروز ز هر دوست گزندی دارم واندر هر کنج دردمندی دارم در هر نفسی ز چرخ پندی دارم در پای کسان چو پیل بندی دارم