ای روضه قم! ‌بهشت در خانه توست سر جوشِ خُم ولا به پیمانه توست در جان تو سرچشمه کوثر جاری‌ست تا فاطمه آفتاب کاشانه توست عباس مشفق کاشانی

نوری که ز مشهد رضا تافته است گل کرده ز بقعه شما تافته است این شعشعه رشته‌ای ز نور ازلی‌ست کز مرقد پاک مصطفی تافته است عباس مشفق کاشانی

تا چند اسیر دام رنگ و بویی؟ بازیچه چوگان هوس چون گویی بر درگه معصومه بزن بوسه شوق کآنجا به یقین بهشت را می‌جویی عباس مشفق کاشانی

خورشید به روشنی نظر سوی تو داشت آیینه‌ای از تجلّیِ روی تو داشت ره برد به چشمه بقا همچون خضر آن دل که به جان غباری از کوی تو داشت عباس...

در خاک قم آرمیده تا پیکر توست هر ذرّه‌اش آفتابی از گوهر توست گلبانگ فرشتگان به آئین دگر برخاسته روز و شب ز بام و دَرِ توست عباس مشفق کاشانی

منم آن ذره در بیکران گم و همدل با شمایم، آ‌ی مردم! بیایید از سر غربت بگرییم به سوگ بانوی آزاده قم کامران شرفشاهی

قم آینه‌دار دانش و صدق و صفاست چون کعبه عشق و قبله اهل دعاست دانی ز چه این مقام را دارد قم؟ زیرا که مزار پاک ناموس خداست غلامرضا قدسی...

قم جای نیایش است و خلوتگه راز حاجات پذیرنده ارباب نیاز دریاب زیارتش کزان بقعه پاک درها به سوی بهشت می‌گردد باز محمود شاهرخی

اینجا ملکوت است نگویید زمین راهی‌ست از این خانه به فردوس برین این خاک کز آن بوی خدا می‌آید در خویش نهان نموده معصومه دین کامران شرفشاهی

الا ای تیرها از سر بگیرید به سوی خاندانم پر بگیرید اگر با کشتن من عشق بر پاست مرا، شمشیرها! در بر بگیرید یدالله گودرزی