نویسنده: یونس فرهمند
توصیفات مکرر مورخان مبنی بر استفاده از گروههای نظامی سوارهنظام، پیاده نظام، شمشیرزنان، نیزهاندازان و تیراندازان در هر حمله یا محاصره مهمی، گویای این مهم است که ابزارآلاتی چون شمشیر و نیزه، رواج گستردهای در عملیات نظامی مرینیان داشته است. (1) به این آلات جنگی، باید سپرهای مختلفی چون دَرَقَه که از جنس چرم بود و نگهدارنده چوبی نداشت و نیز تبرهایی که در دست فرماندهان علوج و اندلسیها بود، اضافه کرد. (2)
به کارگیری برجها به عنوان تأسیسات نظامی، در دوره ابوعنان نیز ادامه یافت؛ با این تفاوت که او نه تنها در محاصره شهرها از آن استفاده میکرد، بلکه به عنوان پایگاه دیدهبانی و رباط جهادی در نقاط مرزی، خاصه سواحل از آنها بهره میگرفت. به نظر میرسد ابزارهای محاصره که به شکل گستردهای در این دوره، بارها از طرف ابوالحسن و ابوعنان علیه دشمنانشان استفاده شد، تغییری چشمگیر یافته باشد. تردیدی نیست که مرینیان از حدود 50 سال پیش از ابوالحسن مرینی، از منجنیق و عراده و گلولههای نفتی- که تکههای آهن در آن بود و با باروت به بیرون پرتاب میشد- در محاصره شهرهای استفاده میکردند. (3)
یکی از مشهورترین محاصرههای این دوره، محاصره تلمسان بود که از سوی ابوالحسن و به مدت دو سال به طول انجامید. (4) نظر به اینکه تلمسان با خندق و بارو مستحکم شده بود، استفاده از منجنیق و آلات محاصره لازم میشد. سپاه ابوالحسن از یک سو با تیراندازان، محافظان شهر را به خود مشغول داشت و از سوی دیگر، با ساخت برجهای پی در پی، سرانجام به قدری به باورهای شهر نزدیک شد که جنگجویان باروی شهر و برجها با شمشیر یکدیگر را میزدند. (5)
به کارگیری برجها به عنوان تأسیسات نظامی، در دوره ابوعنان نیز ادامه یافت؛ با این تفاوت که او نه تنها در محاصره شهرها از آن استفاده میکرد، (6) بلکه به عنوان پایگاه دیدهبانی و رباط جهادی در نقاط مرزی، خاصه سواحل از آنها بهره میگرفت. (7) به علاوه منجنیقها و گلولههای آتشین نفتی که پارههای آهن در خود داشت، برای شکستن حصار شهرها به کار گرفته میشد. (8)
فرهمند، یونس؛ (1394)، مرینیان: سیاست، جامعه و فرهنگ در مغرب سدههای میانه، تهران: پژوهشکدهی تاریخ اسلام، چاپ اول.
به کارگیری برجها به عنوان تأسیسات نظامی، در دوره ابوعنان نیز ادامه یافت؛ با این تفاوت که او نه تنها در محاصره شهرها از آن استفاده میکرد، بلکه به عنوان پایگاه دیدهبانی و رباط جهادی در نقاط مرزی، خاصه سواحل از آنها بهره میگرفت. به نظر میرسد ابزارهای محاصره که به شکل گستردهای در این دوره، بارها از طرف ابوالحسن و ابوعنان علیه دشمنانشان استفاده شد، تغییری چشمگیر یافته باشد. تردیدی نیست که مرینیان از حدود 50 سال پیش از ابوالحسن مرینی، از منجنیق و عراده و گلولههای نفتی- که تکههای آهن در آن بود و با باروت به بیرون پرتاب میشد- در محاصره شهرهای استفاده میکردند. (3)
یکی از مشهورترین محاصرههای این دوره، محاصره تلمسان بود که از سوی ابوالحسن و به مدت دو سال به طول انجامید. (4) نظر به اینکه تلمسان با خندق و بارو مستحکم شده بود، استفاده از منجنیق و آلات محاصره لازم میشد. سپاه ابوالحسن از یک سو با تیراندازان، محافظان شهر را به خود مشغول داشت و از سوی دیگر، با ساخت برجهای پی در پی، سرانجام به قدری به باورهای شهر نزدیک شد که جنگجویان باروی شهر و برجها با شمشیر یکدیگر را میزدند. (5)
بیشتر بخوانید: ملکهی برفی
به کارگیری برجها به عنوان تأسیسات نظامی، در دوره ابوعنان نیز ادامه یافت؛ با این تفاوت که او نه تنها در محاصره شهرها از آن استفاده میکرد، (6) بلکه به عنوان پایگاه دیدهبانی و رباط جهادی در نقاط مرزی، خاصه سواحل از آنها بهره میگرفت. (7) به علاوه منجنیقها و گلولههای آتشین نفتی که پارههای آهن در خود داشت، برای شکستن حصار شهرها به کار گرفته میشد. (8)
نمایش پی نوشت ها:
1- نمیری، ص259.
2- قلقشندی، ج5، صص206-207.
3- به عنوان نمونه نک: محاصره سجلماسه از سوی سلطان ابوسعید مرینی در 672ق. در ابن خلدون، العبر، ج7، ص248.
4- همان، ص341.
5- همان، ص340.
6- نمیری، صص 294-295.
7- همو، ص267.
8- همو، ص273.
فرهمند، یونس؛ (1394)، مرینیان: سیاست، جامعه و فرهنگ در مغرب سدههای میانه، تهران: پژوهشکدهی تاریخ اسلام، چاپ اول.